برای اهواز و خوزستان فدراسیون جهانی هنکادو تاسیس کردم، اما ۱۷ سال است برای تحویل زمین آن می دوم!

هنکادو یکی از زیباترین هنرهای رزمی تدافعی جهان است که در نهایت زیبایی دارای فنون ترکیبی و شکل گرفته می باشد که با سرعت عمل قابل توجهی به اجرا در می آید . این ورزش زیبا در اوایل سال ۱۳۸۱ هجری شمسی توسط استاد شاپور حافظی یکی از اساتید هنرهای رزمی در ایران پایه گذاری و تاسیس گردید . این ورزش در سال ۱۳۸۵ به تأیید فدراسیون ورزشهای رزمی ایران رسید و در ۱۵ مارس ۲۰۰۷ در کشور هندوستان ثبت گردید. ورزش هنکادو دارای تشکیلات منظم و انسجام یافته ایی است که با راهکارهای اساسی خود در حال توسعه این سبک زیبا و تخصصی در اقصی نقاط جهان می باشند . گرچه فنون این سبک به ظاهر پیچیده و مشکل به نظر می آید ولی با ممارست در انجام حرکات ، به لذت واقعی در اجرای فنون این سبک علمی پی خواهید برد .تکنیک های دوار و متصل به هم از ویژگی های این هنر زیبا است و می بایست بدن انعطاف پذیری و سرعت عمل لازم را به دست آورد و تنها راه به دست آوردن بدنی ایده آل و قابل پذیرش اجرا فنون کیهون وازاء ( فنون پایه ) در این سبک می باشد فنونی که در ابتدا شما را با جهت ها و زاویه ها آشنا نموده وبدن شما را در تمام وضعیت آماده نگه می دارد . هنکادو هنری است رزمی تدافعی که در جای خود از ویژگیهای خاص بر خوردار است که می توان به ترکیبات فنون حمله و زده حمله ها و بدل های فنون در این سبک اشاره نمود.

برای آشنایی با موسس این سبک که از اساتید هنرهای رزمی استان خوزستان می باشد به دیدار وی رفتم. استاد شاپور حافظی بیش از ۴۰ سال در رشته های رزمی مختلف و زیر نظر اساتید نامدار استان و کشور فعالیت کرده است. او مولف و صاحب تفکر در سبک های رزمی و در همین حال، تلاشگری دلسوز برای تربیت شاگردان و نسل جدید است. او که همه زندگی خود را در آموزش و توسعه ورزش های رزمی قرار داده است، درد دل های زیادی نیز از موانع و مشکلاتی دارد که امروزه بر سر راه صاحبان سبک در استان خوزستان و کشور ایجاد شده است. استاد حافظی با آن که اولین موسس یک سبک جهانی در استان خوزستان است، به دلیل مناعت طبعی که در وجود اوست، کمتر مورد توجه و حمایت مسئولین ورزشی استان قرار گرفته است. هر چند او به سختی زبان به گلایه گشود، اما سخنان او زبان حال کسانی است هدف شان تربیت روح و روان در ورزش های رزمی، تدافعی است.

احکام دریافتی کانچو شاپور حافظی مؤسس و بنیانگذار سبک بین المللی هنکادو در جهان:

۱ -دارنده دان ۱۰ هنکادو از ایتالیا۲ -دارنده دان ۸ اتحادیه امنیت و ضد تروریستی از اروپا۳ -دارنده دان ۸ افتخاری WMM 4 -دارنده دان ۴ تکواندو در سال ۱۳۷۲ ۵ -دارنده دان ۴ تاب تکواندو در سال ۱۳۸۱ ۶ -دارنده دان ۴ فول کنتاکت ۷ -دارنده دان ۲ آی کی دو در سال ۱۳۷۹ ۸ -دارنده دکترای افتخاری هنرهای رزمی ۹ -دارنده عضویت کانگ شائولین از اروپا ۱۰ –عضویت سازمان جهانی دفاع شخصی I.S.D.O

کار در رشته رزمی را از چه سالی آغاز کردید؟ آیا علاقه خاصی در میان بود یا اتفاقی وارد این عرصه شدید؟

– حتما علاقه بود. اگر بگویم یک علاقه ذاتی بود، اغراق نکردم. آغاز کارم به باشگاه تاج بازمی گردد.، اوایل سال ۱۳۵۷ بود.

آن موقع چند سال داشتی؟

– حدود ۱۳ سال داشتم. آنجا کار را با یکی از اساتید ورزش بوکس آغاز کردم. با گذشت زمان و آشنایی با رشته های مختلف رزمی، ورزش رزمی کانگ فو را زیر نظر استاد شهیدم نعیم مشعلی آغاز نمودم.

شهید مشعلی آن موقع در منطقه مناطق کارگری نشین اهواز مانند زیتون کارگری، بیست متری شهرداری و چهارصد دستگاه معروف بود.

– بله . شهید مشعلی هم در صحنه انقلاب بود و هم در باشگاه های ورزشی تعلیم می داد. با آغاز جنگ تحمیلی هم آموزش های او به ایجاد یک سبک جدید رسید، یعنی سبک رزم آوران.

یادم هست که خیلی از نوجوانان و جوانان از این سبک رزمی استقبال کردند.

– بله، همینطور بود. رزم آوران مجموعه ای از فنون دفاع شخصی بود که برای بچه هایی که می خواستند به جبهه بروند یا در کمیته های انقلاب حضور پیدا کنند، خیلی مفید و کاربردی بود. خیلی از شاگردان شهید مشعلی بعدها در دفاع مقدس و میدان های ورزشی حضور یافتند.

با وجود سبک رزم آوران، کانگ فو را ادامه دادید؟

– پس از گذشت ۲ سال بنا به صلاحدید شهید مشعلی کانگ فو را کنار گذاشته و هنر رزمی رزم آوران اسالم را که تا حدودی جایگزین کانگ فو شد بود ادامه دادم. در ورزش رزمی رزم آوران اسالم زیر نظر استادان شهیدم، نعیم مشعلی و جهانگیر دانشیان به فعالیت ورزشی خود ادامه دادم تا اینکه در سال ۱۳۶۵ با استاد محمدرضا شمس که از اساتید برجسته تکواندو کشور و مربی بین المللی می باشد به ورزش تکواندو پرداختم که در این رشته حکم فن دان ۴ را دریافت نمودم.

بعد ها تکواند یک رشته مسابقات رینگی هم پیدا کرد.

– بله. در سال ۱۳۸۱ ورزش رینگی به نام تاپ تکواندو در استان پایه گذار شد که در این رشته نیز موفق به اخذ مربیگری، داوری و دان ۴ گردیدم.

اگر اشتباه نکنم مدتی هم در رشته های بدن سازی بودید. عنوان هم داشتید؟

– در کنار ورزش های رزمی به لحاظ داشتن علاقه و قدرت بدنی مناسب در مسابقات قدرتی پاورلیفتینگ و پرس قدرتی چندین عنوان اول استان و دوم استان را نیز در کارنامه ورزشی خود کسب کردم. بدن سازی برای من زمینه ای برای هر چه بیشتر آمادگی جسمانی در رشته اصلی خودم یعنی فنون رزمی بود.

یکی از کارهای بیادماندنی شما تالیف کتاب در زمینه دفاع شخصی بود. یادم هست که در آن موقع در استان خیلی از نگاه به طرف شما جلب شد.

– بله، آن در سال ۱۳۷۱ بود. کتاب دفاع شخصی کاربردی سطح عمومی بود  که در زمان خود از استقبال خوبی برخوردار بود، دومین کتاب بود که دفاع شخصی سطح باال را بنا به دالیل مختلفی که یکی از این موارد هزینه چاپ این کتاب متأسفانه به مرحله چاپ نرسید. ولی توانستم در سال ۱۳۹۱ کتابی با عنوان « گنجینه هنرهای رزمی استان خوزستان » به چاپ برسانم که این کتاب بین پیشکسوتان هنرهای رزمی استان طی یک همایش به این عزیزان هدیه گردید .

کار بی سابقه ای بود. منظورم جمع کردن پیشکسوتان هنرهای رزمی استان و تقدیر از آنهاست.

– واقعاً همینطور بود. برای نخستین بار در تاریخ فنون رزمی خوزستان از اساتید و مربیان زحمت کش این عرصه که دستآورد آنها کسب صدها قهرمانی در طی ۶۰ سال ورزش رزمی بود، تقدیر گردید . البته در اینجا از مسئولین وقت تربیت بدنی به لحاظ همکاری هایی که داشته اند، قدردانی و تشکر می نمایم.

بعد از تالیف این دو کتاب، یک تغییر اساسی در بینش و تفکر رزمی تان ایجاد شد. فکر این که به طرف یک سبک کمتر شناخته شده بروید از کجا آمد؟

ذهن من در جستجوی یک سبک رزمی بود که هم تن و هم روان را موازی با یکدیگر تعلیم و تربیت نماید. فقط بدن نیست که نیاز به پرورش و نیرومند شدن دارد، ذهن و روان انسان هم نیازمند توجه و تربیت است. این هدف، مرا به سوی آیکیدو کشانید. در سال ۱۳۷۵ بود که با ورزش تدافعی آیکیدو اشنا شدم که طی دوره های متعدد توانستم این ورزش را برای نخستین بار در استان خوزستان پایه گذاری نمایم. با تحمل هزینه ها و صرف وقت به لحاظ بعد مسافتی که می بایست جهت آموزش به تهران بروم، موفق شدم در سال ۱۳۷۹ طی استعلام اداره کل تربیت بدنی استان با فدراسیون همگانی، این ورزش را در تاریخ ۲۴/۱۲ /۱۳۷۹ به ثبت رسمی تربیت بدنی استان خوزستان برسانم. پس از مدت ۶ ماه توانستم این سبک را در شهرهای آبادان، شوشتر، مسجد سلیمان و امیدیه را راه اندازی کنم.

ویژگی آیکیدو در مقایسه با سایر سبک های رزمی چیست؟

 ورزش آیکیدو دارای تکنیک های قفل مفصل و پرتابی می باشد . لازم است به این مطلب اشاره کنم که ورزش های رزمی در جهان در ۲ بخش فعالیت می کنند یا تهاجمی هستند مانند : تکواندو، کانگ فو، کاراته، فول کنتاک و … و ورزش های تدافعی مانند : جودو، آپکیدو، کوک سول وان ، هانمودو، سانشیندو، هنکادو و … بعضی از ورزش ها هستند که فنون تدافعی و تهاجمی نیز در آنها اعمال می شود مانند هاپکیدو و جوجیتس.

در باره آی کی دو گفته می شود همه بار دفاع بر روی حمله حریف است، یعنی از انرژی خود حریف برای غلبه بر او استفاده می شود. این سبک از هنرهای رزمی ، تلاش زیادی برای پرورش روان و تمرکز آن در تمرینات دارد. در ایجاد سبک هنکادو این موضوع مهم بود؟

بله، این موضوع مهمی است که در نظر داشتم.  برای همین وقتی  در سال ۱۳۸۱ به لحاظ توامندی های خود در زمینه ساخت تکنیک های رزمی و تدافعی فکر کردم، بنظرم رسید که می توان یک سبک نوینی با مشخصات بومی ایجاد کرد. سپس اقدام به ساخت سبک نوینی به نام هنکادو نمودم. این ورزش زیبا در چندین بخش ساخته و پرداخته شده است که شامل فنون ارتقاء درجه، فنون نمایشی، فنون مبارزه ای و ۲ زیر مجموعه به نام های ش یای دو (مسابقات بین سبکی)  و رزم های انفرادی هستند. 

تلاش زیادی برای تدوین اصول و فنون این سبک متحمل شدید. یادم هست که گاهی به طور شبانه روزی در باشگاه به سر می بردید و  مشغول طراحی فنون انفرادی و ترکیبی بودید.

همین طور است. من این سبک را مانند فرزندم ، رشد داده و پا به پای آن برای کامل شدنش تلاش کردم. هنکادو طی ۵ سال زحمات شبانه روزی ام به منصه ظهور رسید . پس از آن می بایست جهت ساخت و پرداخت تکنیک ها مکان مناسب در اختیار می بود که مجبور شدم یک سالن ورزشی را به مدت یک سال اجاره نمایم تا بتوانم تکنیک های ساخته شده را تمرین و فیلمبرداری کنم . در این مدت متحمل هزینه های زیادی شدم، می گویند هدف وسیله را توجیه نمی کند اما برای من این اتفاق افتاد یعنی در این مسیر خیلی از هزینه های زندگیم را صرف هدفم کردم، هزینه هایی که از رفاه خانواده ام وقف این ورزش شد، صرفاً به این نیت که به جامعه و نسل نوجوان و جوان خدمتی ارزنده داشته باشم.

 این ورزش پس از ۵ سال از تاسیس خود، سرانجام در سال ۱۳۸۵ طی مراحل اداری تحت نظارت فدراسیون ورزش های رزمی کشور فعالیت خود را آغاز نمود. پس از گذشت ۵ سال همزمان با فعالیت کشوری توانستم چندین نماینده از کشورهای برزیل، نیجریه، صربستان، پاکستان، ترکیه، قطر و عمان پذیرش نمایم. 

هنکادو الان یک سبک بین المللی است؟

بله. در سال ۲۰۰۶ هنکادو در O.G.N بین الملل در استان بنگالور هندوستان به ثبت رسمی رسیده که طی اساسنامه های دریافتی، این ورزش به عنوان فدراسیون بین المللی هنکادو معرفی شده است. در سال ۲۰۱۰ ورزش هنکادو را در سازمان جهانی دفاع شخصی I.S.D.O یونان ثبت نموده و در سال ۲۰۱۱ نیز این ورزش در فدراسیون رزمی ایتالیا به ثبت رسید . در سال ۱۳۸۷ با درخواست نمایندگان خارج کشورم جهت آمدن به ایران و فراگیری هنر رزمی هنکادو و نشر این ورزش در کشورشان روبرو شدم ولی متأسفانه به دلیل محدویدت مالی، نتوانستم مکان مناسبی برای اسکان و محلی برای آموزش آنها فراهم نمایم.

پیش از مصاحبه اشاره ای به درخواست زمین و ایجاد یک مکان درخور برای فدراسیون جهانی هنکادو در اهواز داشتید. به نتیجه ای هم رسیده اید؟

از سال ۱۳۸۵ طی درخواست کتبی،  تقاضای قطعه زمینی به مساحت ۵۰۰ متر در اهواز نمودم تا توانسته باشم ساختمان بین المللی هنکادو را در این استان بنا نمایم ولی متأسفانه تا سال ۱۳۹۳ با وجود در دست داشتن مجوز موافقت اصولی احداث باشگاه ورزشی، زمین مورد نظر واگذار نشد و نتوانستم به این تقاضا که در واقع یک حرکت فرهنگی اجتماعی بین المللی بود جامعه عمل بپوشانم. نکته ای که خیلی برایم شگفت انگیز بود این است که هرچه بیشتر تلاش کردم، کمتر و حتی می شود گفت اصلاً نتیجه ای نگرفتم. در اختیار داشتن یک قطعه زمین جهت احداث ساختمان این ورزش بین المللی که استان خوزستان را مهد پیدایش و توسعه این ورزش در جهان قرار می دهد، درخواست زیادی نبوده و نیست، ولی مسئولین استان گویی اهمیتی به این موضوع نمی دهند!  در صورتی که اگر این اتفاق رخ می داد بیش از ۳۰ کشورتحت پوشش این ورزش قرار گرفته و چندین مسابقات کشوری، آسیایی و حتی جهانی نیز می توانست برگزار گردد.

چه فعالیت هایی در خارج از کشور برای توسعه هنکادو داشتید؟

طی سال های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۰ چندین دعوتنامه از کشورهای مختلف دریافت نمودم ولی با تمام سختی هایی که متحمل شده بودم حاضر به ترک کشورم نشدم. با گذشت ۱۷ سال از فعالیت هنکادو این ورزش که در سال های ۱۳۸۷ الی ۱۳۸۹ دارای فعالیت های گسترده ای در کشور و خارج از کشور بود، در حال حاضر تنها نبض این ورزش می زند.  من با کوله باری از تجربه ورزش های رزمی در تب وتاب حرکتی مجدد در توسعه این سبک بین المللی هستم و باید به این نکته اشاره کنم زمان تشویق و تعریف گذشته، این ورزش نیاز به حمایت و پشتوانه دارد. برای شهر و استان ما حیف است که چنین افتخاری در تاسیس یک سبک و فدراسیون جهانی، اینقدر در محاق و بی توجهی قرار گیرد. من هر چه در توشه داشتم و حتی بیش از آنچه یک ورزش کار و ورزش دوست، می توانست انجام دهد، از جان و مال، مایه گذاشتم. هنوز هم برای این فرزند دلبندم، هر تلاشی که لازم است، انجام می دهم، ولی بدون حمایت و پشتوانه مسئولین استان و یا علاقه مندان که امکان حمایت دارند، نمی توانم جایگاه شایسته این سبک و فدراسیون بین المللی آن را در خوزستان و شهر اهواز فراهم کنم. امیدوارم این درخواست، مسئولین استان را متوجه اهمیت موضوع کرده باشد.

و سخن آخر….

از شما جناب فروغی نیا که وقت گذاشته و پای درد دل های من بودید، تشکر می کنم. شما خودتان از محلات کارگری و زحمتکش شهر اهواز برخاسته اید و می دانید که ورزش و امکانات ورزشی چقدر در سلامت نسل جوان به خصوص در محیط های کارگری نشین شهر، موثر و لازم هستند. امیدوارم بتوانیم گام های موثری در این مسیر برداشته و خدمتی به مردم اهواز و استان خوزستان نماییم.

گفت و گو: غلامرضا فروغی نیا