ناگهان انگار از خوابی طولانی بیدار شده باشم ، با جمعی از بازیگران که اکثریت قریب به اتفاق آنها خوب بودند و تعدادی بسیار خوب و چندتایی فوق العاده و عالی،مواجه شدم.
نمی دانستم اهواز این همه بازیگر خوب دارد. و لابد کارگردانانی قابل که این بازیگران جوان را، چنین پرورده و به بار نشانده است.
منصورناصری، دبیر و مدرس گروه(( چهارشنبه ها با تئاتر)) با توضیحاتش از خواب بیدارم کرد:
(( چهارشنبه ها با تئاتر)) را نخستین بار آقای سالاروند مسئول انجمن نمایش اهواز مطرح کرد. به این شکل که بچه های تئاتر یک روز در هفته بیایند و یک کار آموزشی ببینند و مرا مسئول این کار کرد. البته گروه های دیگری هم بودند که به زعم خود کار آموزشی انجام می دادند و برای یک جلسه مبلغ یک میلیون و پانصد هزار تومان پول می گرفتند. یعنی آشکارا از علاقه ی آنها به تئاتر سوءاستفاده می کردند. مهم تر اما این بود که وقتی رفتم و کار آنها را دیدم ، متوجه شدم به طور عجیبی آموزش اشتباه می دهند. چون نه درس تئاتر خوانده بودند و نه تجربه عملی این کار را داشتند. این جریان را در اداره کل ارشاد مطرح کردم که بیایید این کار را ساماندهی بکنید و جلوی این روند نادرست را بگیرید که حالا به هر دلیل نشد و یا نتوانستند.
اما ((چهارشنبه ها با تئاتر)) در باغ معین در اصل به همت خانم عزیزیه شکل گرفت. بعد از برگزاری چندین جلسه با حضور خانم عزیزیه و آقای حسین پور ، سرانجام در باغ معین ماندگار شدیم و ثبات پیدا کردیم. به پیشنهاد من قرار شد یک کار تئاتر به شکل عملی داشته باشیم. چون کار تئوری فرار بود و در گوش و ذهن بچه ها نمی ماند. به این ترتیب تصمیم گرفتیم یک کار دسته جمعی انجام دهیم. یعنی آموزش در حین اجرا به مصداق (( دو صد گفته چون نیم کردار نیست))
برای این کار از اداره ی کل یک مجموعه نمایش نامه گرفتم که شامل چهل نمایش بود از نویسندگان مختلف خارجی به ترجمه ی خانم زهره خلیلی که ما ابتدا یازده نمایش را انتخاب کردیم. البته من آنها را بازنویسی کردم و تغییراتی در آنها دادم. تبی در بچه ها افتاد و با کمک پیش کسوت ها و دوستان از جمله خانم کلانتر و آقای طالبی و آقای عباس سعیدی و خانم عزیزیه کار را پیش بردیم.اما چون بچه ها علاقمند به مشارکت بیشتر بودند چهار نمایش دیگر اضافه کردیم و بعد هم نمایش (( خروس)) را اضافه کردیم.که یک نمایش ایرانی بود و با بقیه کارها متفاوت بودکه در مجموع شدند شانزده نمایش. ما البته نمی خواستیم اینقدر درگیر بشویم اما شوق و استقبال بچه ها چنان بود که ما به ناچار پذیرفتیم.
هدف ما آموزش و ارتقاء کیفی کار بچه های تئاتر اهواز بود. احساس کردم تئاتر اهواز نیاز به یک تلنگر شدید دارد. خوشبختانه کار گرفت و بچه ها هم به وجد آمده بودند. ما می خواستیم بچه ها با یک کار خوب مواجه شوند. اگر چه متن هایی که داشتیم درکش کمی سخت بود. نمایش ها از بهترین متن های نمایشی سال (۲۰۱۳) آمریکا بودند و اصولا با ادبیات رایج ما تفاوت داشتند. آن ها یک متن عمیق و چند لایه را به زبان ساده بیان می کنند. درست بر خلاف ما که زبان متکلف و پرطمطراق داریم ولی حرف عمیق در این زبان مطرح نمی شود. حدود ۳۶ نفر از بچه ها در این کارها بازی کردند. چیزی که رپرتوار تئاتر جوان را شکل داد، صداقت در کار بود. خیلی تلاش کردیم که حاشیه وارد کار نشود، و فکر می کنم موفق به انجام این کار شدیم. و بار دیگر تشکر می کنم از دوستان در اداره ی کل ارشاد آقای سپهریان و آقای درویش و آقای رضا شیرازی که واقعا از ما حمایت کردند. و اگر حمایت آنها نبود کار ما بسیار سخت می شد.